De Omgekeerde Wereld
De journalistiek is essentieel in een democratie. Zij informeert over maatschappelijke ontwikkelingen; controleert op maatschappelijke verantwoordelijkheid; biedt ruimte voor mening en debat; biedt achtergrondinformatie bij politieke en maatschappelijke ontwikkelingen en voorziet deze van commentaar; en zet onderwerpen op de maatschappelijke agenda. Journalisten moeten onafhankelijk zijn en kritisch denken. Zij moeten gericht onderzoek doen naar machtsmisbruik, belangenverstrengeling en maatschappelijke misstanden.
Na de afgelopen week durf ik voor het eerst hardop te stellen dat de (politieke afdelingen van de) landelijke media - laat ik ze toch nog steeds het voordeel van de twijfel geven - bewust of onbewust politieke partijen, met hun machtspolitiek ten koste van alles, faciliteren.
De oorverdovende stilte rondom mijn kandidatuur als politiek leider van D66 met één missie - het afschaffen van politieke partijen en herinvoering van onafhankelijke volksvertegenwoordigers - kan niet anders dan vragen oproepen voor wie het wil zien. De belangrijkste vraag: wie heeft er voordeel bij het negeren van mijn voorstel? Juist, politieke partijen met hun zogeheten “partijtop” - een kleine groep mensen die zich verschuilen achter “de partij” en alles behalve transparant opereren in de macht.
Vier van de vijf genoemde taken van de journalistiek in een democratie, bleven de afgelopen week simpelweg uit. De zuinige mededelingen dat ik “een gooi zou doen naar het lijsttrekkerschap” en “af zou zijn gehaakt na 76 ondersteuningsverklaringen”, doet me denken aan “framing” van D66-spindoctors die de Partijtop bedienen, en niet van onafhankelijk en kritisch denkende journalisten.
De oorverdovende stilte van afgelopen week staat ook in een onbeschrijfelijk contrast met hoe luid de commotie was rondom mijn vertrek uit de D66-fractie. De karaktermoord in 2016 was een moedwillig publiekelijk zwartmaken van mijn reputatie met een politiek doeleinde: ter bescherming van de D66-Partijtop. Dit terwijl ik diezelfde Partijtop - na 1 jaar en 48 uur (!) gepoogd te hebben in harmonie te vertrekken - beloofd had te zwijgen, omdat ik niemand wilde beschadigen. Als oud-marineofficier heb ik namelijk geleerd dat leiderschap betekent “je mensen” beschermen.
Het werd de omgekeerde wereld. Ik bleef in nauw contact met de Partijtop. Zelfs een gezamenlijk persbericht met heldere toelichting over mijn vertrek, is bewust niet de media in geslingerd en er is doelbewust vanuit de D66-Partijtop ingezet op wachtgeld, terwijl mijn vertrek niet over wachtgeld ging of ooit had moeten gaan. Van (dreiging van) royement was geen enkele sprake. Ik heb mijn partij lidmaatschap zelf (tijdelijk) opgezegd, omdat de Partijtop erin geslaagd was de door haarzelf gecreëerde commotie volledig op mij af te schuiven. “Laat niemand vrij, maar iedereen vallen” is hoe ik mijn partij D66 toen echt heb leren kennen.
In april 2022 tijdens een gesprek met twee Volkskrant journalisten - die ik details heb verteld over mijn ervaringen en uitgelegd heb waarom ik spreek van een angstcultuur als Tweede Kamerlid in de politiek; waar overigens vooralsnog niets meegedaan is door de Volkskrant - kreeg ik bevestigd dat de “heksenjacht” van 2016 toen ik uit de Haagsche politiek stapte, geïnitieerd was door de “partijtop van D66” om mij opzettelijk te beschadigen. Het is niet alleen kwalijk, maar ronduit schandalig dat ruim 7 jaar later dit nooit hersteld is door “de daders” - zowel Partijtop als betrokken journalisten die - in opdracht of niet - het voortouw namen in de (poging tot) karaktermoord.
Het is overduidelijk dat de landelijke media beschadigde reputaties uitstekend kan herstellen. Laat ik twee personen als voorbeeld noemen - want de problematiek betreft alle politieke partijen. Allereerst, Klaas Dijkhoff raakte in 2019 beschadigd vanwege wachtgeld; vervolgens wordt hij dit jaar nog gezien als kandidaat premier. Het tweede voorbeeld: de reputatie van Alexander Pechtold kent verschillende “incidenten” - toch ietwat ernstigere zaken dan mijn vertrek uit de Tweede Kamer, zou je zeggen - en toch kan hij het niet bont genoeg maken; zijn imago wordt elke keer weer geduldig opgepoetst in en door de landelijke media.
Slechts 76 Democraten ‘66 hebben vóór een democratische lijsttrekkersverkiezing gekozen, dat op zich zou de landelijke media een nieuwe week bezig moeten houden. Mijn voorstel voor het afschaffen van politieke partijen en herinvoering van onafhankelijke volksvertegenwoordigers is een systeemverandering, die ook de (rol van de) media verbetert. Het is een kwestie van tijd, voordat meer mensen inzien dat de huidige politiek in handen van politieke partijen op een doodlopend spoor zit.
Onze samenleving - en samenlevingen wereldwijd - zijn ingrijpend veranderd en hebben 150 onafhankelijke volksvertegenwoordigers nodig, voor verbetering van (controle op) macht en (het spel van de) politiek. Zij zijn de weg naar politiek van verbinding: Van Debat Naar Dialoog.
28 Juli 2023