In dit spel kunnen we onze waarheid niet spreken...
"... op een dag realiseren we ons dat het spel dat we spelen, van iemand anders is. In dit spel voelt het alsof de enige keuze die we hebben, die van hen is. Maar we kunnen het spel veranderen."
Een fragment uit het promotiefilmpje van de Amerikaanse American football-Quarterback die in 2016 knielde tijdens het volkslied als protest tegen racisme, Colin Kaepernick. Een film over zijn leven komt uit op Netflix eind deze maand. Al eerder verwees ik naar deze inspirerende man. Machtsbeluste systemen maken dat hij niet terug kan keren als professionele sporter. Machtsbeluste systemen kennen we ook in onze politiek. De politiek waar (de top van) politieke partijen bepalen wie ze beschadigen, tegenwerken of juist oppoetsen en (in het zadel) helpen. Politieke partijen hebben in 1917 de macht gegrepen en zijn sindsdien systemen geworden die onze democratie, op z'n zachtst gezegd, ondermijnen en, sterk gezegd, beschadigen.
De afgelopen maanden is er weinig vernieuwends in de politiek gebeurd. Same old, same old. Hoezo nieuw leiderschap? Om in Kaepernick's woorden te spreken: "Some people play the game. Others change it." Voor mij betekent nieuw leiderschap dat laatste. Vooralsnog spelen mensen vooral het spel. Terwijl de roep om het spel te veranderen steeds schrijnender en - voor elke Democraat in hart en nieren - pijnlijker wordt.
Mijn persoonlijke drijfveer om het spel te veranderen is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaringen met het spel dat we politiek noemen. Op een dag realiseerde ik mij dat het spel dat ik speelde in de Haagsche politiek, van iemand anders is. In dit spel kon ik mijn waarheid niet spreken. In dit spel voelde het alsof de enige keuze die ik had, die van hen was. Tot ik besefte dat het spel wel degelijk kan veranderen.
We moeten meer dan ooit toegeven dat er in de politiek een ernstig gebrek aan menselijke verbinding is. Meer dan ooit verlangen we naar politiek die begrip en effectieve oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken creëert. Politiek waar mensen in vertrouwen. Politiek die mensen dichter bij elkaar brengt. Politiek die de kracht van woorden niet gebruikt om te strijden maar om te verbinden: van debat naar dialoog. Dit betekent een afscheid van het achterhaalde paradigma van winnaars en verliezers. Het paradigma van veldslagen. Het paradigma van monologen.
Het veranderen van het spel betekent voor mij een partij-politiek overstijgende handreiking. Een handreiking aan de politicus die inmiddels zelf heeft ondervonden hoe het spel een mens kan beschadigen. De langstzittend premier die mijns inziens de sleutel heeft om nieuw leiderschap op de kaart te zetten, zeker gezien alle ontwikkelingen van de afgelopen maanden. De man die toen ik in 2016 vertrok uit de politiek zonder oordeel persoonlijk navraag heeft gedaan naar hoe het met me ging: Mark Rutte.
Mark, als je dit leest, ik ben bereid te helpen om de transitie waar mensen naar snakken in de Nederlandse politiek te laten beginnen: van debat naar dialoog.
Laat ik dit artikel wederom sluiten met Colin Kaepernick. Ik deel zijn woorden "Als anderen je idee gek vinden, dan is dat een compliment.“ Vraag je dus nooit af of je idee gek is, maar of het gek genoeg is.
13 Oktober 2021