Een Nieuw Krankzinnig Avontuur
”Sigrid, trek je handen er niet vanaf en blijf persoonlijk betrokken bij de aanpak van de angstcultuur binnen D66. Laat je nieuw leiderschap zich eerst tonen binnen onze eigen partij. Laat zien dat het je menens is, als je zegt pal te staan voor de campagneleus Laat iedereen vrij, maar niemand vallen. Wie zich bewezen heeft in eigen huis, verdient alle steun om het land te leiden - niet andersom.” Dit schreef ik in mijn blog van 18 maart 2021, een dag na de verkiezingen.
Vaak heb ik mij al uitgesproken over de uitermate zorgwekkende manier waarmee er omgegaan wordt met de affaires binnen D66 - van "me too" praktijken tot racisme en discriminatie. De afgelopen dagen is helaas weer bewezen hoe terecht deze zorgen zijn. Het blijft triest hoe hard ophef nodig blijkt om een minuscule stap vooruit te doen op weg naar de hoognodige verandering. Minuscule stap omdat er geen onafhankelijk onderzoek komt naar of dit slechts het topje van de ijsberg is, het falende leiderschap geen consequenties kent, en het allerbelangrijkste: blijvende onwetendheid wat betreft het probleem, laat staan dat het wordt opgelost.
“Onwetendheid is de moeder van alle kwaden.” Deze wijze woorden van Socrates schoten door mijn hoofd al lezend, luisterend en kijkend naar de reactie van Sigrid Kaag, voor wie dit thema de essentie zou moeten zijn van haar nieuw leiderschap. Het is niet erg om iets niet te weten, wel om willens en wetens niet te willen weten. Het wordt een ramp als je je onwetendheid bij herhaling gebruikt om je verantwoordelijkheid te ontlopen en echte verandering onmogelijk te maken. De affaire-Van Drimmelen is geen “casus” en het grensoverschrijdende gedrag van Frans is slechts een symptoom en geen oorzaak van het probleem. Een overduidelijk bewijs van Sigrid’s onwetendheid is de roep om je uit te spreken en je te melden. Het probleem is namelijk dat er een angstcultuur heerst, en dan is je uitspreken en melden wel het laatste wat je doet.
Mijn persoonlijke ervaringen met de angstcultuur binnen D66 heb ik al in 2018 gedeeld. Ik kan uit eigen ervaring spreken en probeer voorbij (het gedrag van) de mens en situaties te kijken, op zoek naar inzichten en ideeën om tot verandering te komen. Daarom durf ik te stellen dat de angstcultuur ook bij andere politieke partijen heerst. Sterker nog, de gehele politiek draait op de brandstof angst met als resultaat een ernstig gebrek aan menselijke verbinding.
Mijn pleidooi is niet van gisteren. De politiek met haar achterhaalde spelregels en het verouderde paradigma van angst zullen we los moeten laten. Van Debat Naar Dialoog. Maar er is een tussenstap nodig om de angstcultuur binnen de politiek te doorbreken: het afschaffen van politieke partijen en de herinvoering van onafhankelijke volksvertegenwoordigers.
Politieke partijen hebben in 1917 de macht gegrepen en hebben zich tot machtsbeluste systemen ontwikkeld, met perverse prikkels, waar machtsgeil gedrag zegeviert en zelfs wordt beloond. Eerder heb ik als D66'er het beroemde D'66 Appèl in een eigentijds jasje gestoken, het wordt tijd om Hans van Mierlo's "ontploffingstheorie" ook in een eigentijds jasje te steken. D66 moet worden opgeheven zodra zij de herinvoering van onafhankelijke volksvertegenwoordigers tot stand heeft gebracht. Zoals Hans zelf destijds letterlijk heeft gezegd: "D66 verdwijnt wanneer we het huidige politieke stelsel mee hebben helpen opblazen." Het is tijd voor een nieuw krankzinnig avontuur.
22 April 2022