Ik stem voor President Trump...
... - als ik zou mogen stemmen in de Verenigde Staten - en in Nederland voor Thierry Baudet, aangezien dat de enige manier lijkt om het ontwaken van de mensheid te ondersteunen en te versnellen. Ontwaken is wat we nodig hebben om een paradigma verschuiving te omarmen en onze democratie en haar politiek te transformeren.
Er zijn twee manieren om wakker te worden, de Japanners noemen ze Kensho- en Satori-momenten. Je kunt groeien door pijn en je kunt groeien door inzicht. Je groeit door pijn, wanneer je niet naar je hart, je ziel, je intuïtie luistert, dus het moet je wakker maken door weerstand en pijn. Door Kensho-momenten leer je wat je niet moet doen, er was een les die je moest leren. Je hebt geleerd hoe je een betere partner kunt worden dankzij meerdere relatiebreuken eerder in je leven; je bedrijven zijn mislukt, zodat je kon leren en dan eindelijk je eerste miljoen verdienen, enzovoort. Wanneer je je pad van ontwaken hebt gevonden - je doet aan mindfulness, je mediteert - begin je te groeien door inzichten: Satori. Misschien word je 's ochtends wakker en voel je een briljante inspiratie. Dat is hoe het leven begint te werken.
Ik wou dat we meer Satori- dan Kensho-momenten konden creëren. Maar Kensho is er ook met een reden, vooral als er niet genoeg mensen op een hoger bewustzijnsniveau zijn - een andere manier om uit te drukken wat ontwaken betekent. Ik respecteer het tempo van ieder mens bij het ontwaken. Ik wou dat we geen drama meer nodig hadden om meer mensen wakker te maken. Maar na het eerste presidentiële debat te hebben gezien - en natuurlijk herinner ik mijn eigen jarenlange ervaringen in de politieke arena en Hillary Clintons run in 2016 - realiseer ik me dat Kensho is waar we naartoe gaan en dat we het beter kunnen accepteren. Omdat we democratische vernieuwing nodig hebben - of je dat nu leuk vindt of niet. Waarom?
Onze democratie en haar politiek functioneren bedroevend. Het politiek spel moet nog steeds worden gespeeld volgens regels die dateren uit de vorige eeuw. Die regels zijn opgesteld voor een maatschappij die niet te vergelijken is met de onze. De turbulente ontwikkelingen in onze 21e eeuw hebben onze samenleving - en samenlevingen wereldwijd - immers ingrijpend veranderd. Maar nog steeds moeten regeerders en parlement het doen met de codes van een voorbij tijdperk. De laatste jaren presenteren de bittere gevolgen daarvan zich met steeds grotere frequentie. En dit zien we ook in andere landen - van Europa tot de Verenigde Staten. Waarom geloof ik dit? Waarom geloof ik dat vooral in de politiek, mensen nog geen hoger bewustzijnsniveau hebben, of in ieder geval er blijkbaar niet naar (kunnen of willen) handelen?
Bekijk (opnieuw) het debat tussen president Trump en voormalig vicepresident Biden. Allereerst is het een strijd tussen een outcast - buitenstaander - en het establishment - de gevestigde (machts)orde. Biden die de president probeert te kleineren, maar toen uitlachen en recht in de camera proberen te kijken om de kiezers toe te spreken niet genoeg voelde, Trump zelfs een clown noemen. President Trump, die zegt "Ik heb in 47 maanden meer bereikt dan jij in 47 jaar" tegen Biden. En als een buitenstaander grijpt president Trump het politieke spel en al zijn spelers - inclusief de media - bij de ballen: hij wijst letterlijk naar de moderator "het lijkt alsof ik met jou in debat ben, niet met hem" en verwijst later "ze geven jou goede pers en mij slechte" en "ik vecht op alle flanken, voor en achter mij, en het lukt me nog steeds om succesvol te zijn". Zelfs als je Trump niet als een buitenstaander ziet, is hij er tenminste één in vergelijking met de kandidaten van de gevestigde (machts)orde. En - pijnlijk om als Democraat dit te moeten zeggen - een buitenstaander is onze beste kans op democratische vernieuwing. Geen enkele kandidaat van de gevestigde orde durft het machtssysteem te veranderen dat hem of haar aan de macht heeft gebracht.
Ten tweede, en nog belangrijker, de democratische vernieuwing die we zo hard nodig hebben. Kijk naar het debat. Waarom moet het een strijd zijn? Is het niet gek om naar monologen en een gevecht van winnaars en verliezers te kijken, als we het hebben over zoiets belangrijks als onze democratie, hoe de macht in onze samenleving is georganiseerd? Het is tijd om het debat - de strijd om monologen - te vervangen door dialoog. We moeten meer dan ooit toegeven dat er in de politiek een ernstig gebrek is aan menselijke connectie. Meer dan ooit verlangen we naar politiek die begrip en effectieve oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken creëert. Politiek die mensen vertrouwen. Politiek die mensen dichter bij elkaar brengt.
Dialoog betekent menselijke verbinding. Dialoog betekent luisteren, meer dan horen, voorbij gedachten denken en spreken met het besef van de kracht van woorden.
Denk er even over na. Hoe zouden verkiezingen eruit zien als politici elkaar niet verbaal zouden aanvallen? Wat als ze niet willen dat je op hen stemt omdat ze beweren anders te zijn dan hun tegenstanders? Wanneer politici begrip zoeken en leren omarmen? Als er niet alleen discussie is over onderwerpen en wie het beste antwoord heeft, maar ook over de manier waarop mensen communiceren. Vorm en inhoud zijn twee gelijkwaardige pijlers van democratie.
Een paradigmaverschuiving is nodig en zal plaatsvinden: van debat naar dialoog. Het is nog steeds moeilijk te voorspellen hoe dit zal gebeuren, maar ik accepteer en steun liever het ontwaken van de mensheid door pijn, dan het ontwaken te vertragen of zelfs tegen te houden.
6 Oktober 2020