Al gaat de leugen nog zo snel...
Respecteer de Grondwet, geef mensen vertrouwen in de politiek en schaf politieke partijen af. Alles wat er mis is met “de politiek” - de uitvoering van onze democratie - is zo eenvoudig te duiden en net zo simpel op te lossen. Het probleem: politieke partijen. Het zijn democratische dictaturen; de zogeheten “partijtop” is een kleine groep mensen die zich verschuilen achter “de partij” en alles behalve transparant opereren in de macht - de macht, waar de (politieke afdelingen van de landelijke) media een cruciale rol in spelen.
De media faciliteren bewust of onbewust - vooralsnog geef ik ze het voordeel van de twijfel - politieke partijen, met hun machtspolitiek ten koste van alles. Oud-minister Ronald Plasterk gaat een stap verder: afgelopen vrijdag schrijft hij in zijn column letterlijk “de D66 gelieerde media”. Hij haalt een recent voorbeeld aan hoe de D66-partijtop acteert, opereert en machtspolitiek-ten-koste-van-alles bedrijft. Hij hekelt ook de zwijgende media, die het voorval dat hij bespreekt als “speculatief” afdoen. Speculatief? Daar had diezelfde media lak aan bij mijn vertrek uit de D66-fractie in 2016. De media was wekenlang niet stil te krijgen, waarbij niet alleen gespeculeerd werd, maar zelfs leugens werden verspreid en karaktermoord werd gepleegd met één reden: om de D66-partijtop te beschermen.
Het mag duidelijk zijn, voor mij is de meedogenloze machtspolitiek van D66 al een tijdje zichtbaar - om precies te zijn sinds 2010 en elk jaar die daarop volgde werd het steeds scherper zichtbaar; met 2016 als hoogtepunt. Toch vergeet Plasterk één ding: dankzij D66 die doorslaat in “de politiek van politieke partijen” met haar machtspolitiek ten koste van alles, hebben wij als samenleving een kans gekregen te zien wat er - sinds 1917 en elk jaar die daarop volgde scherper zichtbaar - mis is met de uitvoering van onze democratie. Het lijkt wachten op het hoogtepunt, want de huidige politiek in handen van politieke partijen zit op een doodlopend spoor.
Daarom heb ik mij gekandideerd als politiek leider van D66 met één missie - het afschaffen van politieke partijen en herinvoering van onafhankelijke volksvertegenwoordigers. Hans van Mierlo’s ontploffingstheorie spreekt Plasterk vast aan: het betekent de opheffing van D66. Maar het betekent ook de opheffing van alle andere politieke partijen, dus als PvdA’er Plasterk echt schrijft in het belang van onze samenleving dan zou hij ook moeten inzien dat politieke partijen weer gewoon “politieke debatclubs” moeten worden of kiesverenigingen die zich achter bepaalde onafhankelijke volksvertegenwoordigers scharen. Onze samenleving - en samenlevingen wereldwijd - zijn ingrijpend veranderd en Nederland heeft haar 150 onafhankelijke volksvertegenwoordigers, zoals in onze Grondwet staat, keihard nodig.
Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende dingen, dat blijkt ook nu mijn voorstel voor het afschaffen van politieke partijen en herinvoering van onafhankelijke volksvertegenwoordigers, doodgezwegen wordt in de media; over democratische dictaturen gesproken. Vooralsnog verzuimt de media haar taken van de journalistiek in een democratie op te pakken, dat constateren niet alleen Plasterk en ik. Tenenkrommend is dan ook hoe D66 met Rob Jetten “Nieuwe Generatie” propageert. De les van “Nieuw Leiderschap” lijkt nog niet geleerd: de doorzichtigheid van schijnoplossingen.
“Al gaat de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel”, oftewel op de korte termijn de gemakkelijke weg kiezen met een schijnoplossing, tot na verloop van tijd het uitkomt en dan juist met ernstigere problemen geconfronteerd worden, is een les die maar niet geleerd wordt in de politiek van politieke partijen - en intussen is er wel verbazing over het wantrouwen van mensen in de politiek en jegens politici. Sigrid Kaag heeft dit aan den lijve ondervonden. Het is dan ook te gemakkelijk om haar aangekondigde vertrek uit de politiek te framen met als reden dat ze bedreigd wordt, of dat vrouwenhaat de enige drijfveer is achter de bedreigingen aan haar adres. Plasterk maakt in zijn column pijnlijk duidelijk dat Kaag allesbehalve een nieuwe leider is binnen D66.
Toen Kaag in 2020 werd gelanceerd door de D66-partijtop, gaf ik haar het voordeel van de twijfel. Ondanks dat ik wist hoe de wereld van carriere-politici werkt: “wie betaalt bepaalt”, oftewel, wie je een positie geeft in de politiek bepaalt. De partijtop van een politieke partij kent geen echte wissel, het zijn niet voor niets democratische dictaturen; dus met Kaag was ik niet helemaal overtuigd van “Nieuw Leiderschap”. Sinds haar kandidering tot op heden heeft Kaag drie overduidelijke kansen gehad om contact op te nemen met mij. Wie ben ik? Een oud-D66-Kamerlid, die met commotie vertrokken is in 2016, die op specifieke momenten spreekt over haar ervaringen als lid van de D66-fractie met altijd als doel bij te dragen aan de verbetering van (controle op) macht, (het spel van de) politiek en (de rol van de) media, en die ook nog eens zich kandideert als haar opvolger om D66 en alle andere politieke partijen af te schaffen. Kaag kiest er keer op keer voor mij dood te zwijgen. Tot zover haar uitnodiging aan vrouwen en meisjes om zich uit te spreken.
Niet geheel onterecht vind ik Plasterk’s woorden: “D66 ongekend gemeen en onbetrouwbaar”. Ik zou daar hypocriet en achterbaks aan willen toevoegen, maar het zou PvdA’er Plasterk sieren te erkennen dat alle andere politieke partijen deze labels ook verdienen, net als dat ik durf toe te geven dat D66 de kroon spant. Na “Nieuw Leiderschap” met de campagneleus “Laat iedereen vrij, maar niemand vallen”, gaat D66 vrolijk door met “Nieuwe Generatie”. De leugen regeert, maar al gaat de leugen nog zo snel…
1 Augustus 2023