Brief aan mevrouw de Kamervoorzitter
Geachte mevrouw de Kamervoorzitter, Beste Vera Bergkamp,
Op 1 november jl. heb ik je gemaild, nadat ik je voor de camera’s hoorde zeggen dat “mensen zich veilig horen te voelen op de werkplek”, “dat alle aandacht hoort te gaan naar de zorg voor mensen die zich onveilig hebben gevoeld” en dat het je gaat om “lessons learned”. Het heeft vervolgens twee weken geduurd voordat je bereid was om met mij aan tafel te gaan zitten. Je mag dan wel in je hoofd al vertrokken zijn uit het Nederlandse Parlement, maar tot 6 december 2023 ben jij de Voorzitter van de Tweede Kamer.
Van 2012 tot 2016 was jij samen met mij Kamerlid, als lid van de D66-fractie. Jij bent getuige geweest van een onveilige werkomgeving; waar geen aandacht was voor erkenning laat staan zorg; en waar de “lessons learned” als ze al getrokken zijn, pas na andere incidenten ruim na mijn vertrek uit de politiek.
Zoals ik op 16 november jl. aan tafel in jouw werkkamer als Kamervoorzitter heb aangegeven: ik heb als D66-Kamerlid racisme meegemaakt van 2010 tot 2015; ik heb racisme meegemaakt toen ik wenste weg te gaan in harmonie van 2015 tot 2016; ik heb racisme meegemaakt toen ik vertrok in 2016; en ik maak racisme mee als oud-Kamerlid tot op de dag van vandaag. Voor elke genoemde periode heb ik heldere voorbeelden met onderbouwingen en getuigen.
Het woord racisme heb ik niet eerder zo expliciet gebruikt, om het onrecht dat ik heb meegemaakt te duiden. We leven eindelijk in een tijd waarin het bittere noodzaak is om feiten en zaken te benoemen zoals ze zijn. Racisme is onacceptabel, en onzichtbare structurele racisme is de meest ernstige soort.
Aangezien je als Kamervoorzitter er niet alleen hoort te zijn voor ambtenaren maar juist ook voor je (oud-)collega-Kamerleden, heb ik jou als Kamervoorzitter - maar ook als D66- prominent en oud-collega Kamerlid - gevraagd om samen met mij deze zaak tegen racisme op te pakken.
Tot mijn verbazing stuur je mij de dag van de verkiezingen op 22 november jl. een email: ik kan aangifte doen bij de politie, bij meldpunt discriminatie of mij wenden tot de partij - en wat betreft dat laatste, oftewel aankloppen bij de dader. Deze reactie toont aan dat je woorden als Kamervoorzitter - over een onveilige werkomgeving binnen de muren van de Tweede Kamer der Staten-Generaal en aandacht voor mensen die dit hebben meegemaakt - op z’n zachtst gezegd, niet oprecht zijn.
Zoals aangegeven in ons gesprek, je sluit aan in het rijtje van mensen die ik heb benaderd in mijn zorgvuldige stappen om racisme in de Nederlandse macht, politiek en media bloot te leggen. Opgeven is geen optie en racisme verliest, vroeg of laat.
Ondanks al deze woorden, wens ik je niets dan goeds toe, Firouz Alida Chaouqui.
18 November 2023