Het zaadje is geplant.
“Beste Wassila, je verhaal las ik vandaag … weet je in elk geval dat je niet de enige bent die inziet dat politieke partijen de democratie niet dienen, maar ondermijnen.”
Dankbaar ben ik voor de berichten van de afgelopen weken, zoals deze zin uit een brief. Berichten, ondanks de oorverdovende media-stilte rondom mijn kandidatuur als politiek leider van D66 met één missie - het afschaffen van politieke partijen en herinvoering van onafhankelijke volksvertegenwoordigers. Deze stilte staat in schril contrast met hoe luid de commotie was rondom mijn vertrek uit de D66-fractie - geïnitieerd (en aangejaagd) door (en in opdracht van) de D66-partijtop.
De afgelopen weken - en waarschijnlijk ook de aankomende weken - brengen de uitvoering van onze democratie scherper dan ooit aan het licht: politiek in handen van politieke partijen. Alles wat er mis is met “de politiek” met bijbehorend alarmerend grote wantrouwen jegens politici, is zo eenvoudig te duiden en net zo simpel op te lossen. Politieke partijen met hun zogeheten “partijtop” - een kleine groep mensen die zich verschuilen achter “de partij” en alles behalve transparant opereren in de macht - zijn machtsbeluste systemen geworden met hun machtspolitiek ten koste van alles, en zij (b)lijken daarbij gefaciliteerd door de media. Niet zo gek dus dat ook het wantrouwen jegens de “mainstream media” al jaren groeiende is.
Mijn voorstel om politieke partijen af te schaffen en de Grondwet te respecteren door herinvoering van 150 onafhankelijke volksvertegenwoordigers, is ter verbetering van (de controle op) macht, (het spel van de) politiek en (de rol van de) media. Het is een systeemverandering, dus groter dan mijn persoon. Zoals ik ook in gesprek met BN De Stem heb gezegd: politieke partijen zijn democratische dictaturen - dus ik ben vooral benieuwd hoe er omgegaan wordt met mijn kandidatuur en dat ik hoop dat mijn voorstel mensen binnen en buiten D66 inspireert. Ook heb ik gezegd dat het geweldig zou zijn als Pieter Omtzigt het idee zou oppakken.
Het zaadje is geplant. Wat betreft Pieter Omtzigt is het zaadje eerder geplant. In 2021 toen hij uit de CDA-fractie stapte, heb ik mijn blog post van 21 juni 2021 - een pleidooi voor onafhankelijke volksvertegenwoordigers - met Pieter gedeeld; het boek van Jos Verveen "Baantjesjagers, leugenaars en zakkenvullers" naar hem doorgestuurd; en de twee mannen met elkaar in contact gebracht. Het inluiden van het einde van het tijdperk van politieke partijen kon en kan wat mij betreft niet vroeg genoeg beginnen.
Het is tijd voor een nieuw begin voor onze democratie en haar politiek; met onafhankelijke volksvertegenwoordigers, of ze nu Pieter, Sylvana of Geert heten. Niet machtsbeluste systemen bepalen, belonen of straffen, maar de kiezers - wij dus, jij en ik. Het is de weg naar politiek van verbinding: van Debat naar Dialoog.
De “populariteit” van Pieter Omtzigt is zo groot omdat hij als een onafhankelijke volksvertegenwoordiger wordt gezien. Hij zou geen uitzondering moeten zijn in de Tweede Kamer, maar hij zou 149 andere net zo sterke of misschien zelfs betere volksvertegenwoordigers als collega moeten hebben - verbazingwekkend dat hier weinig aandacht aan wordt besteed door de journalistiek en niet onderzocht wordt “hoe dit kan”. De vraag is of Pieter het ernstig gedateerde spel van politieke partijen gaat mee spelen door zelf een partij op te richten of het spel gaat veranderen en (een stap richting) 150 onafhankelijke volksvertegenwoordigers mogelijk gaat maken. Vooralsnog is er geen enkele kritische journalist die dit als een optie beschouwt of aandacht durft te geven: Lijst Omtzigt, een lijst van onafhankelijke volksvertegenwoordigers.
Mag ik dromen? Dromen zijn zaadjes hoop en bijzonder krachtig, dat weet ik na bijna 7 jaar werkzaam in persoonlijke ontwikkeling als dialoog trainer voor teams en zelf dialoog coach voor individuen. Het zaadje is geplant - ongeacht of en hoe het zaadje groeit en (ooit) tot bloei komt. Ongeacht wat Pieter bekend gaat maken aangaande zijn deelname aan de komende verkiezingen, en zelfs als hij ervoor kiest de zoveelste politieke partij op te richten. Sowieso zien Pieter en ik het leven zo goed als hetzelfde, en dat geeft hoop. In zijn boek “Een nieuw sociaal contract.” deelt Pieter een citaat, dat ook mij aanspreekt als oud-marineofficier en als Moslima:
“Wanneer een zeeman op volle zee is, wanneer alles om hem heen verandert, wanneer golven geboren worden en weer sterven, dan richt hij zijn blik niet omlaag naar die golven, want die veranderen. Hij kijkt omhoog naar de sterren. En waarom? Omdat die betrouwbaar zijn. Zoals ze er nu staan, stonden ze er voor onze voorvaders en zo zullen ze er staan voor de komende geslachten. Waarmee overwint hij dus het veranderlijke? Met het eeuwige.”
3 Augustus 2023