Een Partij-Politiek Overstijgende Handreiking
Veel mensen zeggen: "Ik ben het met je eens, maar ik durf niet op "like" te drukken, in verband met werk". Vrijheid van meningsuiting binnen het systeem staat echt onder druk. Er komt echter een moment dat ook dat zal keren. Iets met skippybal en onder water drukken. Kwestie van tijd. Een tweet van journalist en ondernemer Fiona Zwart. Ik ken Fiona van Café Weltschmerz, en toen ik dit las dacht ik aan de woorden:
Het systeem piept en kraakt. Deze woorden heb ik in mijn tijd in de politiek vaak gehoord en ik heb ze destijds zelf wel eens gebruikt in debatten. De woorden werden ook veel eerder gebezigd in de politiek, zo ook toen de Democraten '66 werden opgericht. Een politieke beweging met maar enkel één doel: het vernieuwen van onze democratie en haar politiek. Mijn passie voor dialoog - die in 2012 geboren is uit frustraties door zelf ondervonden ernstig gebrek van menselijke verbinding in de politiek - en de daaruit voortvloeiende vurige wens om Van Debat Naar Dialoog te gaan, bewijzen dat ik Democraat ben in hart en nieren. Ja, ik was, ben en blijf dus Democraat. En ja, ik ben nog altijd lid van D66. Voorjaar 2016 tot najaar 2018 ben ik er even uitgestapt - wie het hele verhaal (nog eens) wil lezen, Ton F. van Dijk van HP/De Tijd heeft dat in 2018 uitgebreid vastgelegd. Maar zelfs toen ik bewust mijn lidmaatschap had opgezegd in 2016, wist ik dat ik geduld moest hebben tot het juiste moment om weer lid te worden en dat moment was oktober 2018 toen de partij zich op moest maken voor een nieuwe leider.
De reden waarom ik benadruk dat ik Democraat ben, is omdat ik de afgelopen weken heb gemerkt dat daar wat verwarring over is. Sinds mijn vertrek uit de politieke arena, leef ik vanuit het principe ik heb niets te bewijzen, verbergen noch verdedigen. Immers, wie je stilte niet begrijpt, zal je woorden ook niet begrijpen. Maar na het lezen van de tweet van Fiona voelde ik weer de behoefte mijn gedachten in deze blog van me af te schrijven en te delen. De polarisatie in onze samenleving neemt ongekende vormen aan. Mijn betrokkenheid bij deze ontwikkeling gaat verder dan dat ik er bezorgd over ben. Als mensen zich niet meer durven uit te laten, uit angst omdat hun woorden uit hun verband worden gerukt en vervolgens snoeihard de strijd en polarisatie in getrokken worden is dat ronduit een schande. Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van denken lijken zich steeds meer van ons te verwijderen. Als je mening (te veel) afwijkt van de norm, word je gestraft, of nog erger. Je mening wordt gekaapt, verdraaid en tegen je gebruikt - zonder pardon. Het angst-denken en daar naar handelen is de norm geworden. Maar zoals elk gezond mens begrijpt is dit allemaal niet houdbaar. Het is wachten op de skippybal, zoals Fiona schrijft.
Persoonlijk kan ik hier over mee praten. Het meest recente voorbeeld is natuurlijk mijn meest bekeken en becommentarieerde artikel op LinkedIn van 6 oktober 2020. Ik heb gelachen, me verbaasd en me zelfs laten verleiden een beetje boos te worden om de reacties dat ik van politieke voorkeur zou zijn veranderd en ineens Trump en Baudet aanhanger zou zijn. Wie mijn artikel leest en ook nog begrijpt, vindt hier in het bewijs dat ik een Democraat ben. Maar aan sommige reacties te lezen en te zien, is het een bewijs geworden van hoe doorgeslagen we zijn in het paradigma van strijd. Je bent links of rechts. Voor of tegen Trump. Als je ook maar iets zegt of schrijft dat neigt naar iets positiefs over Thierry, geeft dat anderen het recht om te stellen dat je politieke voorkeur veranderd is.
Mijn pleidooi is niet van gisteren. Sla mijn andere blog posts er rustig op na - ze zijn niet lang, maar ook niet kort door de bocht. Mijn zorgen zijn niet van gisteren. Vele malen heb ik geprobeerd de politiek met haar achterhaalde spelregels en het verouderde paradigma van strijd los te laten en mijn aandacht, focus en energie er van weg te nemen. Maar mijn liefde voor democratische vernieuwing - Van Debat Naar Dialoog - is groter dan ik zou willen. Le cœur veut ce qu'il veut, oftewel het hart wil wat het wil. Daar komt bij dat onze samenleving steeds verder beschadigd raakt en onze democratie onder druk komt te staan. Daarom een andere poging, een nieuwe poging tot verandering door zelf letterlijk een handreiking te doen. Een partij-politiek overstijgende handreiking.
Van de (kandidaat) politici die zich bij mij melden na het lezen van dit artikel, zal ik er 3 selecteren om persoonlijk een jaar lang zonder ook maar iets terug te vragen te coachen - om hun persoonlijke ontwikkeling te versterken, om de dialoog te begrijpen en hun vaardigheid om te verbinden met anderen te versterken door te beginnen met de verbinding met zichzelf, zelf dialoog.
Je kunt je melden door mij een email te sturen via wassila@listenthinkspeak.online met als onderwerp "Politicus".
20 Februari 2021